Christine and the Queens: niezwykła kariera francuskiego artysty

Debiutancki album Christine And The Queens „Chaleur humaine” pojawił się w 2014 roku i od razu został uznany za muzyczną perełkę oraz talent, na który warto zwrócić uwagę. Wydawnictwo znalazło się w czołówce najlepiej sprzedających się albumów w Francji i Wielkiej Brytanii, stając się jednocześnie najlepiej sprzedającym się debiutem na Wyspach. Kolejne płyty „Chris” (2018) oraz „Redcar les adorables étoiles (prologue)” (2022) tylko potwierdziły opinie publiczności i krytyków, że Christine And The Queens jest jednym z najważniejszych artystów europejskiego synth-popu ostatniej dekady.

Héloïse Adélaïde Letissier, znany zawodowo jako Christine and the Queens i Redcar, lub okazjonalnie po prostu Chris, jest francuskim piosenkarzem i autorem tekstów. Urodzony i wychowany w Nantes, rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku czterech lat i znalazł inspirację w jednym z londyńskich klubów podczas studiów.

Jego debiutancki album, Chaleur humaine (2014), spotkał się z uznaniem krytyków, osiągnął numer 2 zarówno na francuskich, jak i brytyjskich listach przebojów i otrzymał certyfikat diamentu we Francji; była to również najlepiej sprzedająca się debiutancka płyta w Wielkiej Brytanii.

W 2018 roku wydał swój drugi album, Chris, który uzyskał dalszy aplauz krytyków. Został on uznany za album roku przez Clash, The Guardian i The Independent, a także znalazł się w pierwszej dziesiątce dziewięciu innych list podsumowujących rok. Magazyn Time uznał „Girlfriend” piosenką roku.

W reakcji na śmierć matki, Letissier wydał w 2020 roku EP-kę La Vita Nuova. Time ponownie nazwał jego piosenkę, „People, I’ve Been Sad”, piosenką roku.

W 2016 roku Letissier został sklasyfikowany jako numer 1 na liście Vanity Fair najpotężniejszych i wpływowych Francuzów, którzy „promują francuski geniusz”, wyprzedzając prezydenta kraju. W następnym roku Forbes umieścił go na swojej liście 30 najbardziej wpływowych i utalentowanych osób poniżej 30 roku życia, a Time umieścił go na swojej liście Next Generation Leaders dwukrotnie – w 2016 i 2018 roku. Jego wyróżnienia obejmują cztery Victories of Music przyznane przez francuskie Ministerstwo Kultury. Christine and the Queens od 2012 roku ma podpisany  kontrakt z niezależną wytwórnią płytową Because Music.

Od Héloïse Adélaïde Letissier do Christine and the Queens

Héloïse Adélaïde Letissier urodził się 1 czerwca 1988 roku w Nantes.  Jego ojciec, Georges Letissier, wykładał literaturę angielską na Uniwersytecie w Nantes i specjalizował się w literaturze epoki wiktoriańskiej. Jego matka, Martine Letissier, uczyła zarówno francuskiego, jak i łaciny w lokalnym gimnazjum.  Martine zmarła nagle na infekcję serca w kwietniu 2019 roku, w tygodniu pomiędzy dwoma zaplanowanymi występami Letissiera na Coachelli 13 i 20 kwietnia; ten ostatni został odwołany, ponieważ Letissier wrócił do Francji.

Christine and the Queens (Héloïse Adélaïde Letissier), fot. Melanie Lemahieu / Shutterstock.com
Christine and the Queens (Héloïse Adélaïde Letissier), fot. Melanie Lemahieu / Shutterstock.com

Letissier rozpoczął naukę gry na fortepianie w wieku czterech lat, w wieku pięciu lat nauczył się tańca klasycznego, a następnie modern jazzu. Rodzice polecali mu pisarzy takich jak Sarah Waters i Judith Butler, których prace służyły zarówno jako inspiracja, jak i punkt odniesienia w młodości Letissiera. Uczęszczał do Lycée Clemenceau ucząc się sztuki teatralnej, a następnie do liceum Lycée Fénelon w Paryżu ucząc się literatury. Później studiował na Wydziale Sztuki École normale supérieure de Lyon (ENS Lyon), a także studiował dramat w Konserwatorium Regionalnym w Lyonie.

W 2010 roku Letissier musiał opuścić konserwatorium teatralne, ponieważ był zbyt przygnębiony po zakończeniu związku. Odbył podróż do Londynu i został zainspirowany twórczością lokalnych muzyków drag queen, w tym Russella, w nocnym klubie Soho Madame Jojo’s. Jak tylko wrócił do Francji, opuścił ENSL grande école w połowie drugiego roku, aby w pełni poświęcić się projektowi muzycznemu nazwanemu teraz „Christine and the Queens„. Zadedykował im, a także wszystkim osobom transseksualnym, wiele swoich kreacji, określając swój gatunek jako „freakpop”.

Twórczość Christine and the Queens

Letissier preferuje teksty, które nie są od razu zrozumiałe. Wyjaśnił, że lubi „autorów z trudnymi tekstami”, takich jak Alain Bashung. Jego muzyka została określona przez krytyków muzycznych jako pop, synthpop, electropop, indie pop, experimental pop i art pop, podczas gdy on sam określił swoją twórczość jako „freakpop”.

Letissier podkreślał znaczenie swojego doświadczenia z londyńskiego klubu Madame Jojo’s drag:

„Ci artyści drag stali się moimi przyjaciółmi, zainspirowali moją kreatywność. Dali mi pomysł na stworzenie postaci, wymyślenie innej sylwetki, innego sposobu bycia w tym świecie. Zanim Christine stała się projektem muzycznym, była dla mnie odpowiedzią na to, jak właściwie żyć. Królowe w Christine and the Queens to mój hołd dla nich. Bez królowych nie byłoby mnie tutaj”.

Powiedział też, że ” nie chce wybierać między muzyką francuską a angielską muzyką pop” i czerpie wpływy z obu. W wywiadzie z listopada 2013 roku dla Brain Magazine jako swoje muzyczne wpływy wymienił takich artystów jak Christophe, David Bowie (szczególnie jego postać Ziggy Stardust), Kanye West, Kendrick Lamar, Philip Glass, T. Rex, a także soundtracki Soul Train. Wymienił również Michaela Jacksona jako swojego ulubionego męskiego piosenkarza i „albo Patti Smith albo Kate Bush” jako ulubioną piosenkarkę. Inne wpływy to Björk, Beyoncé, Daniel Balavoine, Fever Ray, Frank Ocean, Janet Jackson, Jimmy Jam i Terry Lewis, Mylène Farmer (https://www.bbc.com/news/entertainment-arts-49206530), Joe Jackson, Lou Reed i Serge Gainsbourg.

Seksualność i płeć

Letissier jest panseksualny. W październiku 2019 roku w wywiadzie dla magazynu Attitude wyjaśnił, że jest genderqueer (identyfikuje się jednocześnie jako kobieta i mężczyzna). Po zatweetowaniu w czerwcu 2021 roku, że używa wszystkich zaimków, później powiedział The New York Times w marcu 2022 roku:

„Moja podróż z płcią zawsze była burzliwa. W tej chwili szaleje, ponieważ właśnie odkrywam, co jest poza tym. Sposobem na wyrażenie tego może być przełączanie się między oni a ona.”

W sierpniu tego samego roku stwierdził w filmiku TikTok w języku francuskim, że jego podróż z płcią była „długim procesem” i wyjaśnił, że przez około rok genderował się po męsku, czym podzielił się z rodziną i bliskimi przyjaciółmi. Następnie zaktualizował swoje zaimki do he/him (on, jego) na wszystkich platformach mediów społecznościowych. Stwierdził, że jest „przeciwny podejściu, iż tożsamość trans wymaga hormonów i operacji”, które uważa za formę binaryzmu.

Fot. główne: Melanie Lemahieu / Shutterstock.com